Ehm... dziękuję.

Drodzy Czytelnicy!
  Na wstępie chciałabym Wam ogromnie podziękować za to, że nauczyliście mnie wielu ważnych rzeczy, niektórych z nich muszę się nadal uczyć, ale dziękuję.
Dziękuję, że mogłam czytać od Was wiadomości, że mnie wspieraliście. To jest dla mnie bardzo ważne.
No i... chciałam przeprosić.
Nie wiem jak to napisać, abyście przynajmniej po części mnie zrozumieli i abym nie wyszła za taką, która chce się Wam upodobać na siłę.
Z góry uprzedzam, że NIE mam takiego zamiaru.

Wiem, że Was zawiodłam. Miałam pisać i nie pisałam.
Pomijając wakacje, kiedy chyba można zrozumieć, całomiesięczny brak internetu. Obiecywałam Wam, że o różnych rzeczach napiszę i nie napisałam. I to nie dlatego, że chciałam Was wprowadzić w błąd i nie chciałam Was oszukać ( bo wiele osób, już oszustką zdążyło mnie nazwać). A wiecie dlaczego? Bo nie potrafię Wam odmawiać. Po prostu nie potrafię.
I to, ta jedna z tych rzeczy, których muszę się uczyć- asertywności.

Odchodzę.

  Mogliście mieć poczucie, że "miałam Was gdzieś itd, itd, itd", ale NAPRAWDĘ nigdy tak nie było.
W te wakacje wniknęło dość dużo "komplikacji", które za bardzo mnie gnębią, a nie chce, abyście odczuli to na jakości postów, czy mojego zachowania do Was.
Teraz zapewne wiele osób myśli, że wymyślam byle jaki powód rezygnacji.
Ale proszę Was o wyrozumiałość. Są rzeczy, których nie przeskoczę od tak i potrzebuję czasu.
Nie uważam, że NIE wrócę, ale jeśli mi kiedyś pozwolicie, kiedy już psychicznie wrócę do prawdziwej Magnolii to może znów się przywitamy.
 
                                                                   Mam nadzieję, że zrozumiecie.
                                                         Jeszcze raz przepraszam i dziękuję. Jesteście dla mnie ważni.

                                                                                                       Magnolia.